Inspiratielezing over het thema 'Alleen samen'

Met filosoof en fan nadenken over verbinding

Hoe vinden we de verbinding terug en maken we ons de kunst van het samenleven weer eigen in een maatschappij die steeds verder lijkt te versplinteren? Die vraag vormde de rode draad in de inspiratieavond van Noaber, op maandag 18 november.

Zo’n 150 relaties van Noaber waren naar de Jacobikerk in Utrecht gekomen voor een mix van inspiratie, reflectie, muziek en ontmoeting rond het thema ‘Alleen samen’. Een thema van deze tijd, zoals Noaber-bestuursvoorzitter Jan-Peter Balkenende in zijn welkomstwoord al aangaf. Een tijd waarin er een herwaardering lijkt te ontstaan voor ‘samenredzaamheid’.

Niets nieuws onder de zon

Historicus James Kennedy trapte af door onze zorgen om gemeenschapszin in perspectief te plaatsen. Al voor de Tweede Wereldoorlog waren er zorgen om bubbelvorming; tijdens de wederopbouw vroeg men zich af hoe het land bij elkaar moest blijven. Tegelijkertijd zijn we als Nederlanders betrekkelijk betrokken: we zijn bereid wat voor een ander te doen, zolang het maar niet te veel offers vraagt. En zelfingenomenheid ligt op de loer: wie het goed gaat, ziet vaak maar lastig dat anderen de samenleving als verre van eerlijk en inclusief ervaren.

Harde kern als familie

Even later ging oud-theoloog des vaderlands Kees van Ekris in gesprek met Michel Dickhoff die opgroeide in een Utrechtse volkswijk. Een plek waar je met elkaar op de vuist ging én elkaar pannetjes soep bracht, want uiteindelijk zit je allemaal in hetzelfde schuitje. Bij de harde kern van FC Utrecht vond hij een tweede familie. “Ik voel me nergens meer Utrechtenaar dan daar, je hoeft er niks te zeggen om begrepen te worden.”

Verslaafd aan ons eigen gelijk

Filosoof Lammert Kamphuis trainde de zaal even later in perspectivistische lenigheid: het vermogen om je te verplaatsen in de manier waarop een ander de wereld ziet. Want in een gepolariseerde samenleving waarin we ons online en offline steeds meer omringen met mensen die op ons lijken en hetzelfde denken, is het gevaar levensgroot dat onze ‘luie geest’ niet wordt uitgedaagd en gecorrigeerd.

Symbiose van piano en bandoneon

Tussendoor speelden klassiek pianist Marietta Petkova en bandoneonist Carel Kraayenhof stukken uit hun voorstelling ‘De hand van de beer’. Soms melancholisch en dromerig, dan weer sensueel en intens. Een verrassende symbiose van twee muzikanten, die het beste in elkaar naar boven haalden.

Niet bedoeld voor morgen

“Ik ga naar aanleiding van deze avond morgen niet ineens iets anders doen en ik hoop dat dat ook voor jullie geldt”, sprak Noaber-directeur Matthijs Blokhuis. “Want deze avonden zijn bedoeld om inspiratie te geven voor reflectie over de maatschappelijke ontwikkelingen en hoe deze van invloed zijn op de toekomst. In het besef dat Noaberschap gericht is op de mensen om ons heen waar we altijd oog voor moeten houden.”